เมื่อทารกเกิดการแยกระหว่างทารกแรกเกิดและแม่ของเขา (สายสะดือ) ถูกตัด หากสะดือเป็นความทรงจำที่เราทิ้งไว้ข้างนอกจะเกิดอะไรขึ้นภายในร่างกายของเรา?
สะดือของเราเป็นเครื่องเตือนใจตลอดชีวิตว่าครั้งหนึ่งเราเคยติดต่อกันและขึ้นอยู่กับแม่ของเราเพราะเราลอยเหมือนนักบินอวกาศเล็ก ๆ ในจักรวาลของเหลวของเรา มนุษย์มักหลงไหลด้วยสายสะดือโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สะดือเพราะมันเป็นส่วนที่ยังคงอยู่ในร่างกายของเรา. ยังคงมีประเพณีที่น่าสนใจในการเฉลิมฉลองและเข้าร่วมในระหว่างการแยกทางกายภาพของสายสะดือซึ่งอาจเป็นของเล่นชิ้นแรกของเด็กเนื่องจากบางครั้งพวกเขาถูกจับได้ว่าเล่นกับอุลตร้าซาวด์
การตัดสายสะดือเป็นหนึ่งในขั้นตอนการผ่าตัดที่พบได้บ่อยที่สุดในปัจจุบันและเป็นกระบวนการที่มนุษย์เกือบทุกคนต้องประสบ การวิจัยทางวิทยาศาสตร์เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้นำผู้เชี่ยวชาญให้คิดใหม่ว่าอะไรคือเวลาที่ดีที่สุดในการตัดสายสะดือหลังคลอดเนื่องจากมีหลักฐานว่าทารกแรกเกิดสามารถรับเลือดได้มากถึง 80-100 มิลลิลิตร (เกือบหนึ่งในสามของเขา) ปริมาณรวม) หากเราชะลอกระบวนการแยกสายสะดือในสามนาทีขึ้นไป ไม่เพียง แต่จะเกี่ยวกับการรับเลือดมากขึ้น แต่เลือดพิเศษนี้มีผลกระทบเชิงบวกต่อการพัฒนาของทารก
สายสะดือจะเกิดขึ้นในระยะแรกของการตั้งครรภ์และเติบโตขึ้นเนื่องจากการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องของทารกจนกระทั่งถึง 50-70 ซม. ยิ่งทารกเคลื่อนไหวมากเท่าไหร่สายสะดือก็จะยิ่งยาวมากขึ้นเท่านั้นสายสะดือนั้นเกิดขึ้นจากหลอดเลือดดำขนาดใหญ่และหลอดเลือดแดงเล็ก ๆ สองเส้นหลอดเลือดดำมีหน้าที่ลำเลียงเลือดด้วยออกซิเจนจากแม่สู่ทารกและหลอดเลือดแดงลำเลียงเลือดโดยไม่ใช้ออกซิเจนและของเสียอื่น ๆ ในเลือดของทารกไปยังแม่ สายสะดือเป็นส่วนหนึ่งของรกและไม่ได้เชื่อมต่อโดยตรงกับระบบเลือดของแม่
รกทำหน้าที่เป็นระบบการกรองที่ซับซ้อนมากและสายสะดือถูกแช่อยู่ในสารเมือกที่รู้จักกันในชื่อ Wharton jelly ซึ่งทำหน้าที่ปกป้องหลอดเลือดจากการบีบอัดที่เกิดขึ้นเมื่อทารกเคลื่อนย้ายหรือเมื่อเกิดสิ่งที่คล้ายกัน เหมือนถุงลมนิรภัยจากรก ดังนั้นหากสายไฟอยู่รอบคอของทารกเมื่อมันเกิดมันมักจะไม่เป็นปัญหา (สิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง)
ในบางจุดหลังคลอดสายสะดือจะหยุดออกกำลังกายเพื่อลำเลียงเลือดระหว่างแม่กับลูก เมื่อสายสะดือถูกยึดและตัดส่วนที่เหลือที่เหลืออยู่ในทารกจะกลายเป็นสีดำในช่วงสัปดาห์แรกของชีวิตและสิ้นสุดการแยกตัวเองออกจากเราเพื่อให้สะดือที่รักของเรา
แน่นอนหัวข้อการสนทนาระหว่างกลุ่มเพื่อนเกี่ยวกับผู้ที่มีปุ่มท้อง "ภายใน" หรือ "ออก" ได้เกิดขึ้นและในระหว่างตั้งครรภ์ผู้หญิงหลายคนสงสัยสังเกตว่าปุ่มท้องเปลี่ยนแปลงเมื่อท้องของพวกเขาเติบโตขึ้น เราสร้างเรื่องตลกเกี่ยวกับปุยกระดุมหน้าท้องและบางคนได้รับการเจาะเพื่อตกแต่งมัน แต่มันเป็นมากกว่าแค่การเตือนความทรงจำของวิธีที่เราได้รับไปทั่วโลก?
เมื่อทารกเกิดและหายใจเป็นครั้งแรกเลือดจะเข้าสู่ปอดจนกระทั่งเมื่อไม่ได้ใช้งาน (เต็มไปด้วยของเหลว) การเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งในระบบไหลเวียนโลหิตของทารกเกิดขึ้นเมื่อหลอดเลือดแดงทั้งสองของสัญญาสะดือหยุดการไหลเวียนของเลือดไปยังรกและหลอดเลือดดำจะค่อยๆปิดลง
แผนกข้ามสายสะดือ ในส่วนภายใน หลอดเลือดดำและหลอดเลือดแดงของสายสะดือและเอ็นยึด (เนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่ต้านทาน) ซึ่งแบ่งตับออกเป็นส่วน ๆ และอยู่ในสะดือ
ส่วนหนึ่งของหลอดเลือดแดงสะดือที่อยู่ใกล้กับสะดือจะกลายเป็นเอ็นที่ไม่ได้ใช้งานจริงแม้ว่าส่วนในสุดจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของระบบไหลเวียนโลหิตและตั้งอยู่ในกระดูกเชิงกรานที่นำเลือดไปบางส่วนของกระเพาะปัสสาวะมดลูก และ vas deferens (ท่อสำหรับสเปิร์มในผู้ชาย)
ไม่ค่อยมีท่อถูกสร้างขึ้นที่เชื่อมต่อกระเพาะปัสสาวะโดยตรงกับสะดือสิ่งที่หายากมากที่จะทำให้ปัสสาวะรั่วไหลผ่านสะดือและที่ต้องมีการแทรกแซงการผ่าตัดหลังคลอด
คุณเคยเล่นด้วยนิ้วในสะดือและสังเกตเห็นคันที่บริเวณกระเพาะปัสสาวะและกระดูกเชิงกรานหรือไม่? ตอนนี้คุณรู้แล้วว่ามันมาจากไหน สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทางหลวงของเลือดจากแม่สู่ลูกตอนนี้เอ็นและการเชื่อมต่อเลือดในส่วนอื่น ๆ ภายในของร่างกายของคุณ
ดังนั้นในครั้งต่อไปที่มีคนบอกให้คุณหยุดดูที่ปุ่มท้องของคุณคุณสามารถบอกเขาว่ามันน่าสนใจแค่ไหน
ผู้แต่ง: ศาสตราจารย์สูติศาสตร์มหาวิทยาลัยเวสเทิร์นซิดนีย์
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ใน The Conversation คุณสามารถอ่านบทความต้นฉบับได้ที่นี่
แปลโดย Silvestre Urbón
